vladivostok

eenmaal aan land was het eerste wat opviel de rij russische marine schepen wat de militaire rol van vladivostok wel bevestigd. tegenover het station staan de enige 3 verkeerslichten die ik in deze .6 miljoen inwoners tellende stad heb gezien. gaten in de weg, enkel en alleen japanse auto's en veel militairen op straat. ergens uit een luidspreker schallen ongetwijfelt ook voor russen onverstaanbare teksten. Katja is een russisch meisje uit vladivostok die wij via via op de boot hebben leren kennen en heeft ons geholpen met wisselen van yen naar roubl(wat overigens in japan nergens mogelijk is!) , het kopen van ons eerste treinkaartje en afgesproken de volgende dag met katja vladivostok te gaan bekijken. Die avond met een boel transsib reizigers het uitgaansleven van vladivostok uitgechecked wat mij overigens heel erg meeviel. beetje klein voor zo'n grote stad maar wel erg gezellig. Enkel de grote aantallen militairen en politie met lachwekkend grote petten doen je toch elke keer realiseren je nog niet thuis bent. overigens is rusland al veel meer 'thuis' dan japan; na het cyrillisch alphabet in het hoofd gestampt te hebben is het verbazingwekkend hoe herkenbaar de meeste woorden zijn met vool gelijkenissen met duits, engels en zelfs nederlandse woorden. De afspraak met katja de volgende dag ging helaas niet door aangezien marcel die nacht erge last van zijn verstandskies kreeg. die ochtend dus een tandarts opgezocht en voor 4.5euro heeft hij er een vulling in gekregen en is zijn pijn over. De rest van de dag toeristische dingetjes bezocht zoals een oude onderzeeer, een markt en een uitzichtpunt.