Nieuwe Blog!

Hai,

leuk dat je hier nog even kijkt! maar als je wilt weten wat ik tegenwoordig uitspook moet je mijn nieuwe blog: vaanin.asia maar eens checken ;)

tot snel weer!

FormulaZero

Jullie weten natuurlijk allemaal dat ik gave broers heb, de een werkt voor Google en de ander voor FormulaZero, Deze post gaat over Eiso en zijn FormulaZero bedrijfje, check out het filmpje

nieuw huisje

Ik ga verhuizen. Tegelijk blij en treurig. Want ik heb wel zin om eindelijk echt op mijzelf te gaan wonen maar ben bang dat ik de gezelligheid op de vlouw wel heeel erg ga missen. Maar ja, dat is ook wel vanzelfsprekend want gezelliger dan de vlouw bestaat niet. Hieronder heb ik een klein plattegrondje gemaakt met Sketchup zodat ik wat kan schuiven met tafels en bed om een idee te krijgen van de beste indeling.

St.Petersburg

Na het nachtje stappen in moscow een korte slaap weer uit bed en op pad naar het Kremlin, het Cosmodrome(wat uiteindelijk gesloten bleek te zijn voor renovering :-( en de trein naar st.petersburg, de trein bleek geen slaaptrein te zijn maar een normale trein met zitstoelen die nogal dicht op elkaar zaten. als gevolg hiervan hebben we bijna geen oog dichtgedaan die nacht ondanks onze vermoeidheid. toen we in st.petersburg aankwamen gingen we op zoek naar een hostel en de een na de ander bleek vol te zitten. pas om een uur of 6 en zo'n 15km gelopen te hebben met zware tassen op onze rug hadden we dan eindelijk een hostel. het voordeel van al dat geloop was wel dat we al een groot gedeelte van de stad hebben gezien maar had het toch liever zonder tas gedaan :-)

Wat St.Petersburg betreft, het is een heel gezellige stad. Prachtige architectuur, brede kanalen en totaal anders dan de rest van rusland en zelfs anders dan Moscow. je hebt hier heel heel veel cafee's en restaurants en trendy mensen op straat. de stijlen en zelfs ethniciteit is veel diverser dan in de rest van rusland en dat vind ik wel heel verfrissend. ook is het niveau engels een stuk beter. ondanks het lange zoeken naar een hostel is het leven voor een backpacker hier al zo'n stuk makkelijker. morgen gaan we naar de Hermitage (soort van russische Louvre) de bus naar Riga regelen en een fort bezoeken.

moscow

moskou is totaal anders dan de rest wat we tot nu hebben gezien. het doet mij heel erg denken aan een stad als parijs. Het is eigenlijk een beetje genant om te zien hoeveel rijkdom er is in deze stad vergeleken met de rest van rusland. het schoonheidideaal voor de man is hier niet langer korgeschoren en gespierd maar veel meer westers en mensen staren je niet langer aan maar ,zoals in elke grote stad, kijken eerder langs je heen. er zijn ook een boel ander toeristen waardoor de politiepetten niet langer bedreigend veel naar ons toe gekeerd zijn. maar ze zijn er nog wel in overvloed en ze zijn hier niet om je te helpen. dat merkte we vandaag weer toen we in de rij stonden voor het graf van lenin voor een gezellige 2uur en precies voor mijn voet de rij werd afgesloten door een pesterig kijkende politieman. zonder enige verklaring leek het erop dat hij besloten had dat het bezoek aan lenin er voor vandaag opzat, toch maar gewoon blijven wachten en toen er een groot aantal russen gingen klagen besloot hij de rij toch nog maar even te openen aangezien het nog bijna een uur voor sluitingstijd was. lenin is best klein overigens. de rest van de dag met david op pad geweest in moscow. en nu gaan we nog even een pivo drinken in de buurt :-) tot snel!

train to moscow

de trein naar moscow was erg confortabel. we zaten in een tweede klas coupe aangezien 3e klas vol zat. stel dat je de hele reis van vladivostok naar moscow reist per 3e klas betaal je overigens maar 160 euro voor de trein :-) de eerste dagen zaten we met z'n tweeen in de coupe en konden we lekker lezen en studeren. het uitzicht was wederom niet heel interessant. gras, berkeboompjes en hier een daar een plas water, ook wel eens 'swamp' genoemd. houten huisjes en auto's die uit de tweedewereld oorlog leken te komen. afgezien van een paar valken, koeien en een geit hebben we in de hele 9200 km geen dieren gezien!! de trein beheerster en de mensen in de restauratie wagen waren een enorm stuk vriendelijker dan in de eerste treinen en ze konden af en toe zelfs een beetje lachen! we konden zelfs eten krijgen in de restauratiewagen dit keer! op de stationnetjes staan altijd tallozen babuska's alle soorten eten te verkopen zodat je nooit zonder eten hoeft te zitten. van grote plastic containers met zalmeitjes en rivierkreeftjes tot kartoffeln en eetbare denneappels. na de laatste 2 dagen hebben we doorgebracht met iets meer interactie met onze nieuwe coupe bewoners. twee russen die geen woord engelsspraken. Maar met wat duits en veel gebaren en tekeningetjes waren we toch in staat ideen over en weer te sturen. schaken en kaarten zijn ook leuke dingen om te doen terwijl je niet met elkaar kunt praten :-)

irkutsk after the internetcafe

weer ff tijd voor een korte post! :-)

nadat we uit het internet cafe kwamen na vorige post kwamen we al snel een groepje russische studenten tegen. Radjana, Youra en Katja. Radjana sprak gelukkig redelijk goed engels en youra ook een beetje en ze waren erg geinteresseert waar we vandaan kwamen en wat we hier deden. als snel zaten we in een park met twee flessen vodka en snacks gezellig over alles en nogwat te praten en we besloten dat het gezelliger zou zijn om bij radjana in haar appartement te slapen ipv in het hotel. Het appartement van Radjana was erg gezellig maar zat in een ware bunker. onvoorstelbaar echt en de bijlmer lijkt op een paleis vergeleken bij die betonconstructie. de 'homestay' was enorm gezellig en de volgende ochtend zaten we met z'n allen brak aan het ontbijt. we besloten dat we met z'n allen inclusief kamergenote nasdya naar lake baikal zouden gaan zo'n 70km verderop. dat bleek afgezien van alle misselijke mensen in de hotsende taxi de gezelligste middag te worden sinds we naar rusland waren vertrokken.(we kwamen nog langs de plek waar een maand eerder een airbusA-310 was gecrashed http://news.monstersandcritics.com/europe/article_1186316.php/Pilot_error_blamed_for_Irkutsk_air_crash_with_124_dead waarbij 124 mensen omkwamen!!) Het was toch wel lastig om te horen dat nasdya, youra en katja nog nooit de zee hadden gezien en wij komen zo maar even op ons gemak van pacific tot atlantic door haar stadje heen scheuren :-( dan besef je weer echt dat het niet helemaal eerlijk is verdeeld in de wereld

irkutsk

irkutsk is al een stukkie beter dan ulan ude. maar ook hier gaat het om een .6 miljoen inwoners tellende stad en is het bijzonder raar om te zien dat er zo weinig is. we hebben nog maar enkele restaurants gezien en wel lopen er al een hele dag rond. wat wel erg leuk is zijn de typisch siberische houten huisjes. deze zijn vaak aan alle kanten verzakt en verwrongen. niks aan die huisjes is recht en soms hangt de gevel een hele meter scheef en is een kant van het huis simpelweg de grond in gezonken. we hadden wel wat problemen met het zoeken van een hotel want de eerste 3 leken niet meer te bestaan (net als een hotel in vladivostok) en de vierde was enorm duur. na wat navragen bleek 1 van de 3 toch nog wel te bestaan maar echt practisch onvindbaar; een vaag klein bordje boven een stalen deur zonder handvat. vervolgens door een serie gangen en voila! daar zat een dikke vrouw achter een stoeltje met een telraampje. de kamer bleek goedkoop en zelfs een heel appartement te zijn. morgen willen we naar lake baikal maar 'hoe' is nu nog een grote vraag. het busstation is wederom een modderpoel met jaren 50 bussen en totalen chaos en onduidelijkheid. we zijn nu op zoek naar een travel agency..

wordt vervolgd!

ulan ude

ulan ude is gebouwd om industrie heen, raar is dat want het betekend dat de industrie belangrijker is dan de mensen die hier wonen? dat lijkt ook wel een beetje zo te zijn in irkutsk, volgens mijn guidebook is het de gezellige en relaxte hoofdstad van de buryat republic maar volgens mij is het een godverlaten shithol. het meest gebruikte woord voor mij en marcel de laatste dagen is 'crappy' en dat is nog een eufemisme. het centrum is leuk maar eigenlijk heeel klein als je bedenkt dat er een half miljoen mensen wonen. buiten het centrum heb je wordt het al snel lelijk en ongezellig. vervallen betonnen flats met modderweggetjes er tussen. mensen die maar net genoeg verdienen om de rammelende bus te betalen om van huis naar de fabriek en weer terug te reizen. als ik daar zo rondloop ben ik wel erg blij om in nederland te wonen. De tweede dag in Ulan Ude waren we van plan naar een tibetaans klooster te gaan dat een klein eindje uit de stad op een wijde vlakte staat. maar daar komen was erg lastig aangezien het bussysteem hier voor ons geen touw aan vast te knopen is. na wat vragen hadden we een auto to pakken die als 'mini'bus fungeerde (is hier heel normaal dat gewone autoos bussen vervangen) en weer met wat hulp hadden we de juiste halte te pakken op uit te stappen bij de 'Datsan'. Blijkt nu dat datsan gewoon het russische woord is voor tempel en we bij een hele crappy boedhistische tempel terecht zijn gekomen.. gemaakt van beton en golfplaten staan we daar een beetje beteuterd fotoo's te maken. een paar op de welbekende dalai lama lijkende(behlave de zonnebrillen) monks aangesproken maar die negeerden ons totaal. Terug komen naar de stad bleek ook moelijker dan verwacht aangezien echt niemand engels spreekt en, anders als in japan, niemand je ook wilt helpen. dan denk je dat de prijzen in zo'n gat toch wel naar verhouding moeten zijn maar dat valt tegen. je betaald hier(niet alleen voor toeristen) toch al snel 30 eurocent om naar een toilet te mogen en dan moet je wel je eigen wc papier meenemen. ik was blij om ulan ude weer te verlaten en ben niet van plan daar ooit nog terug te komen.

vladivostok-->Ulan Ude per trein

de trein is cozy maar wel erg krap. we hadden allebei enkel een bed naast het gangpad op een 'bovenste plank' aangezien we het goedkoopste 3e klas ticket hadden en dit betekende dat we de eerste dag niet eens een zitplaats hadden! maar omdat de hele trein zo open is zijn we maar hier en daar erbij gaan zitten. iets wat mij heel erg sterk opviel in de trein is dat iedereen onder de 20 jaar redelijk engels spreekt maar boven de 20 niet. vooral de meisjes vonden het fantastisch om hun engels uit te proberen en die zijn ook letterlijk allemaal bij ons komen zitten (zonder het te vragen) en hebben ons helemaal uitgehoord. marcel heeft zelfs nog heel kort een trein vriendinnetje gehad maar helaas moest zij dezelfde avond nog uitstappen. het uitzicht van de trein is niet heel spannend en lijkt zelfs veel op nederland(maar dan wat leger ;-)). veel gras en loofbomen maar het schijnt dat het bijna allemaal permafrost is wat betekend dat onder de uitgestrekte graslanden soms al vanaf 10cm diep de grond bevroren is vanwege de extreem lage temperaturen het grootste deel van het jaar.

vladivostok

eenmaal aan land was het eerste wat opviel de rij russische marine schepen wat de militaire rol van vladivostok wel bevestigd. tegenover het station staan de enige 3 verkeerslichten die ik in deze .6 miljoen inwoners tellende stad heb gezien. gaten in de weg, enkel en alleen japanse auto's en veel militairen op straat. ergens uit een luidspreker schallen ongetwijfelt ook voor russen onverstaanbare teksten. Katja is een russisch meisje uit vladivostok die wij via via op de boot hebben leren kennen en heeft ons geholpen met wisselen van yen naar roubl(wat overigens in japan nergens mogelijk is!) , het kopen van ons eerste treinkaartje en afgesproken de volgende dag met katja vladivostok te gaan bekijken. Die avond met een boel transsib reizigers het uitgaansleven van vladivostok uitgechecked wat mij overigens heel erg meeviel. beetje klein voor zo'n grote stad maar wel erg gezellig. Enkel de grote aantallen militairen en politie met lachwekkend grote petten doen je toch elke keer realiseren je nog niet thuis bent. overigens is rusland al veel meer 'thuis' dan japan; na het cyrillisch alphabet in het hoofd gestampt te hebben is het verbazingwekkend hoe herkenbaar de meeste woorden zijn met vool gelijkenissen met duits, engels en zelfs nederlandse woorden. De afspraak met katja de volgende dag ging helaas niet door aangezien marcel die nacht erge last van zijn verstandskies kreeg. die ochtend dus een tandarts opgezocht en voor 4.5euro heeft hij er een vulling in gekregen en is zijn pijn over. De rest van de dag toeristische dingetjes bezocht zoals een oude onderzeeer, een markt en een uitzichtpunt.

fushiki-->Vladivostok per boot

afgelopen weekend met de boot van Fushiki naar Toyama, twee dagen in vladivostok rondgehangen, vervolgens vier dagen in de trein!! en 1 nacht in ulan ude..

De boot was wel heel gezellig met andere transsib reizigers. je herkent ze meteen en je wordt naar elkaar getrokken als magneten. toen mars en ik aankwamen op de boot konden we gewoon direct de boot oplopen wat een beetje raar leek, nergens een plek waar je tickets kon kopen of iets dergerlijks. de boot was wel indrukwekkend want het was een heel oud passagiers schip en was behoorlijk verroest. het schip werd ook meer gebruikt voor het vervoer van tweedehands japanse autoos dan passagiers. getuige het volledige dek dat volgezet werd met auto's inclusief het zwembad! De passagiers moest ik ook wel ff aan wennen na een half jaar tussen kleine magere vriendelijke japanners gezeten te hebben. Het waren stuk voor stuk grote vette kortgeschoren zweterige booskijkende russen. het was wel overduidelijk dat we japan hadden verlaten. maar ondanks dat die russen allemaal boos kijken zijn ze wel heel vriendelijk als je met ze in gesprek komt. vladimir, een rus die bovenstaande omschrijving voldoet, heeft hele lange tijd met ons 'gecommuniceerd' door geluiden van zijn snelle japanse auto na te doen, zijn favoriete jaren 70 bandjes na te neurien en handen te schudden (waarmee hij indruk mee kon maken op zijn vrienden omdat hij buitenlandse vrienden had).

transsib lijn

De komende 3 weken ben ik samen met Marcel onderweg van Sapporo naar nederland via rusland. behalve veel in de trein zitten zullen we ook hier en daar uitstappen. waar en wanneer hebben we besloten niet van te voren vast te leggen maar de meest voor de hand liggende uitstapjes zulllen zijn: irkutsk, yekaterinburg, moscow, St peterburg. Ik zal proberen onderweg af en toe iets te posten zodat iedereen kan volgen hoever we inmiddels zijn. tot snel allemaal!

nihon ni ryokoo highlights

before.. and after!

Na alle hardware problemen en vervolgens alle programeerproblemen rijdt hij eindelijk. dat wil zeggen, de robot leert nog niet; hij rijd nu doormiddel van proportional control. Ik heb het lerende algoritme al geschreven maar er gaat iets mis en zo'n chip is als een black box, ik heb geen flauw idee waar het precies fout gaat. In iedergeval zal het moeten wachten tot ik terug ben aangezien ik morgen naar Tokyo ga! na 5 maanden zie ik eindelijk mijn lieve vriendinnetje weer ! gaan we samen eerst in tokyo rondhangen en vervolgens mnt Fuji beklimmen! het staat nog niet vast wat we daarna gaan doen, Kyoto, Hiroshima, Nagasaki, Nikko...
LET THE SUMMER BEGIN!

rishiri

De laatste tijd heb ik geen nieuwe posts gedaan. dit komt voornamelijk omdat ik geen fotoos meer kon toevoegen. zonder fotoos is er natuurlijk niks aan. Maar nu heb ik wat oude posts gedeleted en lijkt het er op dat ik weer nieuwe fotoos er op kan zetten.

project update

Ik heb een programmaatje in matlab geschreven waarin ik een simpele omgeving kan nabootsen voor het autootje en kan kiezen uit verschillende controllers. Dit programma stelt mij in staat om snel aanpassingen te doen aan het algoritme en meteen te zien wat voor invloed het heeft. Ook kan ik makkelijk allerlei data realtime laten plotten wat een boel inzicht geeft van wat er precies wanneer gebeurt.

Wat ook een groot voordeel van simuleren is dat je de tijd sneller kunt laten gaan. wat in het echt een kwartier zou duren hoeft met een simulatie maar secondes te duren. Daardoor kan ik makkelijk heel veel data verzamelen en middelen om zo de 'gemiddelde invloed' van het aanpassen van de vele parameters te bepalen en kijken welk algoritme met welke parameters de robot in staat stelt het snelst te leren. Het 'winnende' algoritme zal ik dan uiteindelijk proberen te implementeren.

In de printscreen hierboven kun je zien dat de robot aanvankelijk nog geen flauw idee heeft van goed en fout en recht op de muur afrijdt. Na 1 keer tegen de muur gereden te zijn en een 'pijn' signaal gekregen te hebben weet hij al heel aardig het verband tussen zijn acties en de gevolgen daarvan zodat hij al in staat is zijn weg te vinden door de rotonde. Dit algoritme is echter nogal rekenintensief en zal niet gaan passen in dat kleine chippie. Het zoeken is dus naar het meest compacter algoritme met dezelfde snel-lerende eigenschappen.

PS: het algoritme is heel wat meer dan slechts het aanleren van een reflex. De robot leert zelf op basis van zijn waarnemingen een functie aan om lange termijn prognoses te doen van reward/punishment. Op basis van deze functie,zijn waarnemingen en voorgaande acties is het in staat om een tweede functie aan te leren waarmee de robot in het vervolg steeds betere acties weet te kiezen.

AI in 50.000 Gates?

Na een bespreking met mijn professor heeft hij mij als opdracht gegeven te onderzoeken of het mogelijk is om een Reinforcement-Learning algoritme te implementeren in een nieuw mini-FPGA bordje. Ook hadden ze nog een klein autootje liggen om als basis te gebruiken en andere sensoren. Dus in feite gaat het een compleet nieuw robotje worden! Nu is het leuk dat het FPGA bordje(het brein van de robot) zo compact is maar er kan ook echt minder in. Hij heeft maar 50.000 Logic Gates in plaats van de 200.000 die de vorige heeft!


Gelukkig weten wij allemaal dat het volume van de hersenen geen verband houdt met de intelligentie. Echter, aan mij de taak om dat robotje zijn 'hersenen' zo vorm te geven dat hij in staat is informatie van zijn sensoren te verwerken, actie te ondernemen in de vorm van sturen enja als moeilijkst van allemaal: te zorgen dat hij de 'waarschijnlijke' gevolgen van reeksen van acties leert en als gevolg van deze ervaringen de beste reeksen van acties bij zijn waarnemingen kiest om een 'bepaald doel' te bereiken. En dat allemaal met maar 50.000Gates!! Het wordt zeker lastig om dit te realiseren en waarschijnlijk zal ik gebruik moeten maken van function approximation door middel van van gesimuleerde neuronen om ruimte te besparen. Dat klinkt heel gaaf maar het maakt het mij alleen maar moeilijker om het geheel in 1 keer werkend te krijgen. Ik vind het wel echt een uitdaging om een geavanceerd algoritme in zo'n klein chippie te proppen.

Het 'doel' van het robotje wordt voorlopig: rij niet tegen de muur en blijf zo ver mogelijk van muren vandaan! Het algoritme moet de robot in staat stellen om gedrag aan te leren dat dit doel zo goed mogelijk benaderd. Werkt het algoritme eenmaal, dan zou enkel het veranderen van het doel voldoende moeten zijn om de robot een geheel nieuw gedrag aan te leren. Je kan het doel veranderen door 'reward' en 'punishment' anders te specificeren. De robot robot zal dan de reeksen acties bij zijn waarnemingen weten te vinden die zijn reward maximaliseren.


Ik ben verantwoordelijk voor het ontwerp, de programmering en de simulatie van de robot. Echter de motorcontroller is echt electro en dat gaat een japanner klussen.(Ik zit hier in feite op de electrotechniek en informatica faculteit) De sensoren zijn dit keer infrarood en hij krijgt drie van die oogjes mee om zijn omgeving te kunnen herkennen. waar die oogjes op de robot komen en welke richting ze opkijken staat allemaal nog ter discussie. Ook krijgt hij waarschijnlijk voelsprieten die contact maken als hij daadwerkelijk tegen een muur aan is gereden. Zodoende kan hij een 'pijn' impuls(punishment) krijgen en leren met behulp van zijn infrarode oogjes van de muren vandaan te blijven.

Ik hoop dat deze enorm interessante opdracht gaat lukken. Voordat het zo ver is zal ik nog veeel moeten leren over Reinforcement-learning, programmeren en simuleren in matlab, function approximation en programmeren in VHDL :-S

Wish me luck!!

the technology

FF een korte post om te laten zien waar ik veel van mijn tijd besteed. Hier een paar labgenoten die er ook om half twee 's nachts nog rondhingen (serieus, het is heel normaal om de hele nacht door te brengen in het lab. het is altijd open. ook in het weekend. al-tijd.) De andere foto dat is... Ma-ten san achter zijn bureautje! dat is mijn naam, ma-ten. Vaan was te lastig. Dat werd paan of baan. En dat vond ik maar niets dus Ma-ten dan maar. De volgende foto is het robotje dat ik ga gebruiken om Reinforcement learning uit te proberen. Dat is een Algoritme die er voor gaat zorgen dat het robotje net als een kind op verkenning gaat van zijn omgeving maar eigenlijk niet weet hoe hij dat moet doen. In het begin rijd hij gewoon tegen de muur op. Het reinforcement gedeelte zorgt er voor dat hij niet blij wordt van tegen de muur op rijden maar wel als hij soepel en snel rond kan sjezen door het doolhof. Dit stelt hem in staat om zichzelf het autorijden aan te leren.

Hong Kong

Inmiddels ben ik aangekomen in Sapporo en zit ik in het laboratorium. De laatste paar dagen met Tim in Hong Kong waren erg leuk en we hebben het maximum uit onze tijd gehaald. We hebben natuurlijk de meest toeristische dingen gedaan zoals het De Ginza bezocht, wezen stappen in SoHo, de peaktram en de eilanden bezocht. Er zijn een paar dingen die mij elke keer weer bleven verbazen, De enorme hoge gebouwen!! zo hooog en zoo veeel! en de enorme hoeveelheid aan reclame borden. het houdt echt nooit op. De mensen zijn echt kleiner, ik keek vaak over hele menigtes heen, iets wat totaal nieuw voor mij was! Het Hong Kong Island is heel erg anders dan het Kowloon gedeelte. Kowloon is een beetje pauperig en voornamelijk woningen maar Hong Kong Island is sjiek mooi schoon en enorm indrukwekkend! Lantau Island is surrealistisch. Het is een eiland met prachtige natuur en het lijkt alsof je ver buiten de bewoonde wereld bent. echter het zit vlak bij Hong Kong en er is een gedeelte op het eiland dat echt helemaal volgepakt staat met torenhoge flats. ze zijn eld zo'n 30 verdiepingen hoog. En het is er heel erg gezellig. Tussen de gebouwen is het een gezelligheid van jewelste, kinderen spelen mensen van verschillende nationaliteiten kletsen en zitten maar een beetje. Een soort Bijlmer maar dan ruim twee keer zo hoog, schoon, veilig en gezellig. Het openbaar vervoer werkt heel goed en ook het eten is er uitstekend. echt lekkere vis voor niet veel geld. Je kan er ook genoeg westers eten voor weinig geld. De kwal is overigens niet aan te raden, rare structuur en smakeloos ;-)

New Years Eve in Paris

Hallo dit is mijn eerste posting. dit om al een beetje een voorproefje te krijgen van de posts die ik hier zal zetten als ik in Japan zit.

Ik ben met Oud en Nieuw naar Parijs geweest met mijn allerliefste vriendinnetje Sietske ten Kate. Vrijdag in het donker en de kou vertrokken om maar zo vroeg mogelijk aan te komen in Parijs. Ondanks dat Sietske misselijk is omdat ze iets verkeerds had gegeten houd ze zich goed en wonderlijk genoeg rijden we in een keer goed naar het hotel. dit door de uitstekende navigatie talenten van sietske die ons nog van pas zullen komen tijdens de Amsterdam-Dakar rally die we over 4 jaar samen zullen rijden.

Vrijdag aangekomen sneeuwde het prachtig, die sneeuw veranderde als snel in natte percipitatie en vervolgens gewoon ijskoudekledder. Na een beetje rondgedwaald te hebben in Lafayette, Ile de Paris en Quartier Latin hadden we het wel gehad. Na gegeten te hebben in een pizzeria'tje en de auto geparkeerd op een gratis plek terug naar het hotel.

De volgende dag was beter, Louvre bezocht en Des Invalides. Sietske nog steeds geen trek, ik des te meer. hmmm lekker pain aux Jambon. de oud jaars mis in de Notre Dame meegepikt, vervolgens schaatsen en face de hotel de Ville en Centre Pompidou by night. Nieuwjaar gevierd op de trappen van de Sacre Coeur. Viel een beetje tegen omdat die fransen niet echt aan vuurwerk doen (behalve 340 auto's die in de buitenwijken de lucht in gingen). Sta je daar over heel Parijs uit te kijken gebeurt er bijzonder weinig. Gaan stappen op Rue Saint-Germain. 7e voor een biertje.. hm. voordeel daarvan is dat je volgende dag voor het eerst op nieuwjaars ochtend geen kater hebt.

Laatste dag met de Mini rondgetoerd door de stad. Pere Lachaise en koffie om de hoek bij de Seine. vervolgens over de kleine weggetjes terug naar Middelburg. weer zonder ook maar een enkele keer verkeerd te rijden(afgezien van een paar extra rondjes op de rotonde).